Günlerdir içimde nedenini çözemediğim bir sıkıntı vardı. Dün gece bunun bir sıkıntı değil, bir ürküntü olduğunu ve neden ürktüğümü anladım.
Birincisi, alıştığımız seküler yaşam tarzımızın değişebileceği düşüncesi beni ürkütüyor. 70'ine merdiven dayamış ve pek az borcu kalmış biri olan benim için korkunç olmasada, torunumu, oğlumu, gelinimi düşünüp ürküyorum. Benden yaşça epey küçük kardeşimi ve onun ailesini düşünüp ürküyorum.
Yine aynı nedenlerle İnegöl ve Dörtyol olaylarından sonra, Türkiyenin bölünme ihtimali beni dehşete düşürüyor. Hernekadar sevmesem de Bakanın hakkı var bir parmak var. Ama o parmak içte değil dışta. Tee '70'lerde Amerikan NSA'sinin hükümetine tavsiyelerine uygun. Kabul edelimki Türkiye son 30 yılda her yönde çok yol aldı. Artık kendini tamamen milletlerarası ianelere muhtaç hissetmeden yürüyor. Ayrıca dış güçler açısından çok rahatsız edici birşeyde, sanayi kendi ayakları üzerinde büyük gelişme gösteriyor. Özelliklede harp sanayii. Yabancı güçler hiçbir şekilde Ortadoğuda BATIYA DÖNÜK, her bakımdan kendine yeten otonom bir lider Türkiye istemezler. İşte iki korkumum sebebi budur.