Bugün kulübe eski arkadaşlardan biri geldi. Laf lafı açtı, rahmetli Ömer Akça'ya geldi. Eve geldikten sonra Ömer ve hatıralara daldım. '62 '63 senelerinde bizim yaşlarda pek araba kullanan ve pek trafik olmadığından, babalarımızın arabasını kullanırken karşılaşır ve pek sevişmezdik. Sonra tanıştırıldık ve ahbap değil arkadaş olduk. Hiç evlenmedi. Hep, ben bu kızları anlamıyorum, eğlenelim diyorum, onlar evlenelim anlıyor derdi.İnce uzun boylu, çok zarif giyinen biriydi. Tam bir kötü zaman dostuydu. Hani kuruşunu bozdurur duruşunu bozdurmaz denen mert biriydi. Hayatımdaki en önemli iki kadınıda bana tanıştıran oydu. Biri kuzeni karım Fulya ki beraberliğimizi önceleri ona söylememiştik, diğeri oğlumun annesi. Annesine çok düşkün, fevkalade güzel yemek yapıp misafir ağırlayan biri idi. Ömer'i uzun anlatsam fıkra ve espri dolu bir roman olur, ama oda maalesef iyiler erken ölür kaidesini bozamadı ve genç yaşta yaşadığı gibi tertemiz öldü.